ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین (ع)

 تسلیت باد

روزه روز عاشورا حرام است؟!

روایات دسته اول مانند:

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: صِیَامُ یَوْمِ عَاشُورَاءَ کَفَّارَةُ سَنَةٍ ؛ روزه روز عاشورا کفاره گناهان یک سال است؛ یعنی سبب آمرزش گناهان یک سال گذشته می شود.

روایات دسته دوم مانند این روایت که مرحوم کلینی در کافی نقل می کند:

امام صادق (علیه السلام) در پاسخ به شخصی که از حکم روزه روز عاشورا سوال کرده بود فرمودند:

یَوْمُ عَاشُورَاءَ فَیَوْمٌ أُصِیبَ فِیهِ الْحُسَیْنُ ع صَرِیعاً بَیْنَ أَصْحَابِهِ وَ أَصْحَابُهُ صَرْعَى حَوْلَهُ عُرَاةً أَ فَصَوْمٌ یَکُونُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ کَلَّا وَ رَبِّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ

روز عاشورا، روزى است که مصیبت حسین علیه السلام و بر خاک افتادن او میان یارانش، پیش آمد و یارانش نیز برهنه، بر گِرد او بر زمین افتاده بودند. آیا در چنین روزى، روزه مى‏گیرند؟ سوگند به پروردگار که چنین کاری هرگز، روا نیست.

سپس فرمود: فَمَنْ صَامَهُ أَوْ تَبَرَّکَ بِهِ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَ آلِ زِیَادٍ

هر کس این روز را روزه بگیرد یا آن را مبارک بدارد؛ خداوند متعال او را با آل زیاد محشور می گرداند.[3]

گفتنى است که در منابع اهل سنّت نیز احادیثى وجود دارند که بر استحباب روزه این روز، دلالت دارند[4] و فقهاى اهل سنّت، بر اساس آنها، به استحباب آن، فتوا داده‏اند؛ امّا آراى فقهاى امامیّه درباره حکم روزه روز عاشورا، با عنایت به احادیثى که بِدانها اشاره شد، بدین شرح است:

1. استحباب (بدون هیچ قید و شرطى)[5]

2. استحباب، در صورتى که روزه ‏دار به قصد ابراز حزن بر مصیبت اهل بیت علیهم السلام، این روز را روزه بگیرد[6]

3. کراهت[7]

4. حُرمت[8]

نظر برخی علما درباره روایات روزه عاشورا

مرحوم طهرانی در کتاب شفاء الصدور بعد از بحثی مفصل در این باره اختلاف روایات را اینگونه حل می کند: [9]

ایشان مراد از روزه در روایات دسته اول (استحباب) را روزه ناقص می گیرند و مراد از روزه در روایات دسته دوم (حرمت) را روزه کامل می گیرند و شاهد بر جمع بین این دو دسته را هم روایتی می گیرد که در ادامه خواهد آمد روایتی که ملاک فتوای بزرگانی چون شیخ طوسی و علامه مجلسی قرار گرفته است.

علامه مجلسی(ره) در این باره می نویسد: روایات درباره روزه عاشورا مختلف است. مرحوم شیخ طوسی در حل این اختلاف گفته است کسی که روز عاشورا برای اظهار اندوه در مصیبتهای اهل بیت علیهم السلام روزه بگیرد ثواب می برد و اگر کسی برای تبرک و مانند آنچه مخالفین ما به آن معتقدند روزه بگیرد گناه کرده است و راه خطا رفته است.

اما به نظر من روایاتی که گویای ثواب داشتن روزه عاشورا هستند از روی تقیه صادر شده‌اند و آنچه مستحب است و ثواب دارد خودداری از مبطلات روزه از روی حزن و اندوه است تا وقت عصر؛ البته نه به نیت روزه. و در نهایت می‌نویسد: الأحوط ترک صیامه مطلقا؛ بنابر احتیاط واجب به هیچ عنوان نباید روز عاشورا، روزه گرفت.[10]

که این نظرها برابر با روایتی است که از امام صادق علیه السلام نقل شده است. وقتى از ایشان درباره روزه روز عاشورا پرسیده شد فرمودند: صُمهُ مِن غَیرِ تَبییتٍ وأفطِرهُ مِن غَیرِ تَشمیتٍ و لا تَجعَلهُ یَومَ صَومٍ کَمَلًا وَلیَکُن إفطارُکَ بَعدَ صَلاةِ العَصرِ بِسَاعَةٍ عَلى شَربَةٍ مِن ماءٍ [11]

در آن روز، روزه بگیر؛ امّا بدون تصمیم شبانه (یعنى بى آن که شب، قصد روزه ‏کنى) و بخور ؛ امّا نه به قصد شادى (یعنی افطار کن؛ امّا نه براى شماتت و خوش‏حالى؛ بلکه به منظور مخالفت با کسانى که به قصد تبرّک، روزه مى‏گیرند) و روزه آن را کامل نکن و خوردنت هم ساعتى پس از نماز عصر با نوشیدن جرعه‏اى آب باشد.

مقام معظم رهبری درباره روزه عاشورا می فرمایند: روزه روز عاشورا کراهت دارد.[12]

بنابراین روزه گرفتن به سبکی که ماه رمضان روزه می گیریم در روز عاشورا نه تنها مستحب نیست بلکه مکروه هم هست. اما افراد می توانند از صبح تا عصر (حدود ساعت 3و4) به حالت حزن و اندوه بی آنکه نیت روزه کنند مانند انسان روزه دار از خوردن و آشامیدن امتناع ورزند و عصر که شد با نوشیدن مقداری آب جریان عادی زندگی را از سر بگیرد. این کار همان کار پسندیده ایست که روایت بر آن دلالت دارد و برخی از عالمان به آن فتوا داده اند.

پی نوشت:

1.       تهذیب الأحکام 4/299 ، الاستبصار 2/134

2.       تهذیب الأحکام 4/300 ، الاستبصار 2/134. نیز، ر. ک: الکافى 4/146، ‏من لایحضره الفقیه 2/85

3.       کافی 4/147

4.       ر. ک: السنن‏ الکبرى، بیهقى 4/473 ، کنز العمّال 8/570

5.       مشارق الشموس2/459 ، مستند العروة الوثقى 2/305

6.       المقنعة ص 367 ، السرائر 1/419 ، شرائع الإسلام 1/240 ، المعتبر 2/709 ، المبسوط

7.       کشف الغطاء 2/324 ، العروة الوثقى 2/71

8.       الحدائق الناضرة 13/367- 369 ، مستند الشیعة 10/489- 493

9.       شفاء الصدور فی شرح زیارة العاشور 1/382-393

10.   مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول 16/361

11.   مصباح المتهجّد ص782 . فتوای مرحوم شیخ طوسی (مولف کتاب) نیز برابر با همین روایت است. ر.ک: ص771

12.   پایگاه اطلاع رسانی معظم له                                                                           

برگرفته از سایت تبیان

تشنه آب فراتم ای عجل مهلت بده ...

 

لحظه موعود فرا رسید

چمدان در دست ایستاده ایی مقابل قرآنی که برابرت گرفته اند

ابتدای صف ایستاده ایی و ماتی هنوز

باورت نیست این بار قرعه به نام تو افتاده باشد

بغض امانت را بریده، بی امان چنگ می اندازد بر گلویت

چشم می بندی و کتاب آسمانی را می بوسی

لرزه بر اندامت افتاده است، از پله های اتوبوس بالا می روی و جایی برای نشستن پیدا می کنی و غرق می شوی

سال هاست بی تابی دلت را تاب آورده ای تا به امروز

تا به امروزی که دعوتت فرموده و تو هنوز باورت نیست

دلتنگی

دلتنگ بارگاه ملکوتی کسی که از کودکی با دست های کوچکت برای شهادت او و فرزندانش بر سینه ات نواخته بودی

دلتنگی

دلتنگ همان بارگاه ملکوتی برادر بزرگوارش که شنیده ایی مقابل بارگاه مقام مولایت قرار دارد، همانجا که بین الحرمین نام دارد

باورت نیست که چشمانت لایق دیدارشان باشد

آری تو راهی شده ایی

راهی سفری غریب که سال ها در انتظارش نشسته بودی

راهی سفری که بارها و بارها همراه با مداح تکرار کرده بودی و هر بار رساتر از بار قبل:

تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده ...

آری تو مسافری و هنوز باورت نیست که دستانت اجازه دارند قفل شوند در ضریح ملکوتی شش گوشه ایی که تا به آن روز تنها شنیده بودی و از قاب شیشه ایی تلویزیون با حسرت نوازشش کرده بودی.

صدای کاروان به گوشت می رسد

کاروانی خسته همراه با کودکانی که هر از چند گاهی بر شانه های عموی تنومندشان می نشینند و با او هم بازی می شوند.

صدای گریه نوزادی را از سوی دیگر می شنوی که با صدای زنگ کاروان در آمیخته است.

کاروانی که می دانی سال هاست با خون خود پایه های دین تو را آبیاری نموده اند.

کاروان می آید و به سرزمین نینوا می رسد، همراه با امام مهربانی ها که با شهادتش درس ها به آموخت.

آموختی کرامتش بیش از این هاست اگر بصیرت داشته باشی، او با خاندانش دعوت حق را مظلومانه لبیک گفتند تا بیاموزی هیچ گاه دیر نیست همان طور که برای حر، اولین کسی که راه را بر او بست، دیر نبود، توبه اش پذیرفته شد و در دامان مولایش دیدار حق را لبیک گفت.

مولایت مهربان ترین است، آمده تا هدایتت کند، مثل زهیر که آنقدر منزل به منزل با او همراه شد تا به گفته خود زهیر اگر هزاران هزار بار در مقابل مولایش تکه تکه می شد باز از همراهی با او دست نمی کشید.

آری این جا کربلاست

همان سرزمینی که مولایت علی (ع) با شنیدن نامش گریستند و فرمودند:

روزی خدمت پیامبر رسیدم که می‌گریست. سبب گریه را پرسیدم، فرمود: جبرئیل پیش من بود. مرا خبر داد که فرزندم حسین ـ علیه السلام ـ در کنار فرات در جایی به نام کربلا کشته می‌شود. مشتی از خاک آن را برداشت و داد تا بویش کنم. چشمانم پر از اشک شد¹.

همان سرزمینی که مولایت حسین (ع) بعد از شنیدن نامش فرمودند:

سرزمین محنت و رنج، بایستید و پیش نروید. به خدا که محل فرود آمدنمان و سرزمین ریخته شدن خونمان همین جاست. اینجاست که حرمت ما را می‌شکنند، مردانمان و کودکانمان را می‌کشند. قبور ما در همین جا زیارتگاه خواهد شد. جدم رسول خدا ـ صلی الله علیه و اله و سلم ـ همین خاک را به من وعده داده و وعده او خلاف نیست... ².  

آری راهی سفری هستی غریب، دیاری که امامت را، فرزندانش را و یاران با وفایشان را مظلومانه، تنها به خاطر دفاع حق علیه باطل بین دو نهر آب تشنه به شهادت می رسانند، بر بدن هایشان تاختند و گوش های دخترانشان را با گوشواره دریدند.

این جا نینواست، سرزمین خون، سرزمینی که مولایت مرگ با عزت را آزادمردانه در آغوش کشید و زندگی با ذلت را بر شهادت در برابر خالقش ترجیح داد.

او رفته است، سال هاست با خاندانش زمین خاکی را ترک گفته اما می توانی هنوز صدای (هل من ناصر ینصرنی) اش را بشنوی که فضا را عطرآگین می کند اگر بصیر باشی، هر روز می تواند برای تو روز انتخاب باشد، می مانی یا می روی؟

به راستی آن شب تو چه می کردی

می ماندی یا می رفتی؟؟؟  

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پینوشت:

1- طبقات، ج 47، ص 274.

2- المعه الساکبه، ج 4، ص 254

برگرفته از سایت تبیان

«یا علی» گفته عشق در آغاز، تا که این‌قدر ماندگار شده

هر کسی با ابوتراب نرفت، به هوا رفته و غبار شده

 کعبه برخاست احترام کند، لب گشوده‌ست تا سلام کند 

او هم از سینه چاکی‌ش پیداست که به عشق نجف دچار شده

کاش می‌‌شد که در سکوتی ژرف به تماشا نشینمت اما

چه کنم با لغات مستی که در صف ذهن من قطار شده

عشقِ مالک، امیرِ عماری، طعم شیرینِ درد تماری

آن یکی زیر سایه‌ات سردار، این یکی پیر سر به دار شده

نظرت ذره را ابوذر کرد، عشق را اعتبار قنبر کرد

کوه زر شد دل ابوذرِ تو، قنبرت شاه تاجدار شده

عَمرو! پیکار با حریفان، نه، پهلوان! کشتن ضعیفان، نه

مردن آنهم به دست‌های علی ست که برای تو افتخار شده

لرزه بر قامت زمین انداخت، پای تا در رکاب زین انداخت

دشت لرزید، همه فهمیدند، میر بر مرکبش سوار شده

هر کسی سر به عاشقی نسپرد، مرده است و دوباره خواهد مرد

هر کسی عشق در دلش خشکید، قسمتش تیغ آبدار شده

همه را بی‌قرار کرده علی، با دو تیغش دو کار کرده علی

دشمنش سهم ذوالفقار شده، دوست با ابرویش شکار شده

یا دلم می‌شود علی آباد، یا خرابات، هر چه بادا باد!

مست، جان را به جام می‌بازد، عاشقان! نوبت قمار شده 

زر بگیرند کاش دستش را آن‌که این‌قدر خوب سنگم زد

ابروی راستم شکست آری! در عوض شکل ذوالفقار شده

بوی عطر علی‌ست می‌آید، این جوانمرد کیست می‌آید؟

شال سبزش به عاشقان فهماند: نو بپوشند، نوبهار شده

قاسم صرافان

برگرفته از سایت خبرگزاری فارس

رئیس ستاد عمره و عتبات دانشگاهیان از آغاز ثبت نام عمره دانشجویی از 5 لغایت 15 آبان ماه در سایت لبیک خبر داد.

به گزارش لبیک،صبح امروز نشست خبری عمره دانشگاهیان با حضور حجت الاسلام والمسلمین سید محمد رضا فقیهی رئیس ستاد عمره و اصحاب رسانه در دفتر مرکزی ستاد عمره و عتبات دانشگاهیان برگزار شد.
حجت الاسلام والمسلمین فقیهی با بیان گزارش اجمالی از اعزام دانشگاهیان به عمره و عتبات در دوره گذشته گفت: در سال گذشته 15 هزار نفر از دانشگاهیان سراسر کشور با همکاری بعثه و سازمان حج و زیارت به سرزمین وحی اعزام شدند.
وی افزود: ستاد عمره اقدام به برگزاری نظرسنجی در سه مقطع قبل، حین و بعد از سفر بین عمره گزاران دانشجو نمود.در سوالاتی که در نظر سنجی بعد از سفر از دانشجویان پرسیده شد 93 درصد نسبت به مدیر کاروان،6/73 درصد نسبت به روحانی کاروان خیلی زیاد و4/26 خیلی زیاد و 88 درصد از معاون کاروان ابراز رضایت داشتند.